Afgelopen maandag heeft team Noord-Amerika een interessante avond georganiseerd over The Black Achievement Month. Deze avond was bedoeld om uitleg te geven over deze maand en de overeenkomsten met The Black History Month in de Verenigde Staten. Hoewel de informatie erg interessant en nodig was, gaf de felle discussie over het belang van iemands etnische achtergrond aan het eind van de avond al aan hoe erg dit onderwerp speelt.
De gepassioneerde spreker, John Leerdam, vertelde dat hij ervoor gekozen heeft om ‘zwart’ te zijn. Hiermee doelde hij niet op zijn uiterlijk, maar op hoe hij zich innerlijk voelde. Ik merkte dat dit bij mij bleef hangen. Iemand zijn huidskleur zou toch niet relevant moeten zijn voor wat of hoe hij/zij is. Misschien dat ik te makkelijk praten heb, als hoogopgeleide witte vrouw. Toch vond ik het opmerkelijk wat een relevantie er gehecht kan worden aan iets wat eigenlijk puur willekeurig is.
Trots op personen uit het verleden zou afhankelijk moeten zijn van de daden van deze mensen, en niet enkel vanwege het feit dat iemand toevallig mijn grootmoeder is. Naar mijn mening zou een samenleving eerlijker zijn als we ons meer zouden focussen op het werk dat mensen nu verrichten in plaats van iemand zijn etnische achtergrond. Dat we lessen uit het verleden dienen te erkennen en hiervan moeten leren is essentieel, maar de inhoud hiervan zou niet moeten afhangen van welke voorouders iemand heeft. Juist een brede interesse in het verleden maakt een open samenleving. Hierom zou ik er nooit voor willen kiezen om wit, zwart of welke kleur dan ook te zijn.
Ten slotte wil ik nog wat kwijt over het beeld van identificatie met elkaar. Het idee ‘wij hebben dezelfde uiterlijke kenmerken, dus begrijpen wij elkaar’ vind ik moeilijk los te laten. Hier hetzelfde verhaal dat identificatie niet zou moeten afhangen van een ieders huidskleur of achtergrond, maar van iemands idealen en hoe een persoon hiernaar handelt, We moeten blijven voorkomen dat er een ‘wij tegen zij’ beeld ontstaat. Dit doen we niet door te kijken naar een persoons achtergrond, maar door ons te focussen op de overeenkomsten in idealen die we hebben. Iemands huidskleur/geslacht of ouders zou hier totaal niet relevant voor moeten zijn. Hoe eens een JOVD’er mij letterlijk aansprak met ‘Je bent een vrouw. Wil je bij ons in het bestuur?’ heb ik een soortgelijke situatie bij de JD gelukkig niet eerder meegemaakt. Laten we ons daarom focussen op inhoud en niet op achtergrond. Is dit uiteindelijk niet veel eerlijker?
Door Marit Gorissen