Kosten geneesmiddelen II

De ALV van de JD, bijeen te Leeuwarden op 30 en 31 januari 2016

constaterende dat

• Grote groepen patiënten geen toegang hebben tot noodzakelijke medicijnen
  vanwege hoge prijzen van geneesmiddelen;
• Nederlandse ziekenhuizen in financiële problemen komen door nieuwe dure
  geneesmiddelen;
• Prijzen voor kankergeneesmiddelen tussen Europese landen met tientallen
  procenten uiteen lopen;
• Nederland meer voor nieuwe dure kankergeneesmiddelen betaalt dan andere
  Europese landen;
• Verschillen in welvaart deze prijsverschillen niet verklaren;
• De geneesmiddelenmarkt geen vrije markt is, omdat patiënten en artsen bereid zijn
  elke prijs te betalen voor een behandeling;
• De farmaceutische industrie met een winstmarge van 20% behoort tot een van de
  meest winstgevende sectoren.

overwegende dat

• De prijzen van dure geneesmiddelen verlaagd dienen te worden, zodat deze
  betaalbaar blijven binnen het huidige bestel;
• Europese landen een sterkere onderhandelingspositie krijgen ten opzichte van de
  farmaceutische bedrijven wanneer zij gezamenlijk onderhandelen;
• Prijsverschillen tussen landen aantonen dat dure middelen goedkoper kunnen
  worden ingekocht;
• Overheden aan burgers verplicht zijn gelijke en snelle toegang tot de beste beschikbare behandeling te garanderen.

spreekt uit dat

• Europese lidstaten gezamenlijk met farmaceutische bedrijven moeten
  onderhandelen over de prijs van dure geneesmiddelen om de toegang tot dure
  medicijnen in Europa te garanderen.

en gaat over tot de orde van de dag.

Toelichting:

De helft van de darmkankerpatiënten krijgt niet de standaard behandeling vanwege
financiële redenen. Tevens levert driekwart van de ziekenhuizen meer dure
medicijnen aan zijn patiënten dan ze vergoed krijgen door de zorgverzekeraar, met
dreigende miljoenentekorten als gevolg. Er is hier sprake van “markt-falen”,
waarbij er een kans ligt voor de overheid om vraag en aanbod beter op elkaar te
laten aansluiten. Dit gaat het effectiefst wanneer Europese lidstaten gezamenlijk
onderhandelen met farmaceutische bedrijven. Hierbij zal de financiële draagkracht
van elk deelnemend Europees land in acht moeten worden genomen, zodat er in alle
lidstaten toegang is tot deze medicijnen.