Daags na het Amerikaanse verraad zijn Europese regeringsleiders bijeengekomen voor een spoedberaad in Parijs. Daar zijn ze tot een conclusie gekomen dat er meer geïnvesteerd moet worden in defensie. Een conclusie die iedere weldenkende Europeaan drie jaar geleden al had getrokken. Meer investeren in defensie is het minste wat we moeten doen. Het is alleen bij lange na niet genoeg. Nu Europa er alleen voor staat, is het aan de Europese leiders om juist nú schouders onder een federale en democratische Europese Unie te zetten.
Wie heeft de vastberadenheid en visie die Winston Churchill ooit had?
Europese staten hebben te lang vertrouwd op Amerikaanse veiligheidsgaranties. Na het einde van de Koude Oorlog vonden we dat wereldvrede eindelijk bereikt was. Maar, na de Russische invasie ging er één oog open dat zag dat vrede niet meer vanzelfsprekend was. In plaats van werk te maken van de Europese defensie-unie, een EU-leger, zochten we via de NAVO wederom steun bij de Verenigde Staten. Alsof Amerikaanse steun voor een Russische oorlog niet mogelijk was. Deze verkapte steunbetuiging heeft in de afgelopen dagen Europa’s beide ogen geopend voor de onvermijdelijke conclusie: Europa staat er alleen voor.
Vladimir Poetin smult van de verdeeldheid in Europa en de NAVO. We kunnen er niet langer van op aan dat Poetinvriend Trump Europa zal helpen als er vanuit de NAVO om hulp gevraagd wordt. Om te garanderen dat we niet voor de spreekwoordelijke leeuwen worden gegooid, iets wat op dit moment in Saoedi-Arabië wordt besproken, is het belangrijk dat we onze eigen veiligheidsbroek op kunnen houden en eenheid uitstralen. En dat moet via federalisering en democratisering van de Europese Unie, met alleen meer investeringen gaan we het niet redden.
Hoewel de huidige Europese Unie al veel samenwerking faciliteert, is dit niet genoeg om een vuist te vormen tegen andere wereldmachten. Met 27 verschillende legers en economieën die niet op elkaar afgestemd zijn gaat dat veel te traag. Precies wat je niet wil hebben tijdens crisissituaties, of nog erger, oorlog. Federalisering zorgt ervoor dat cruciale wetgeving en processen voor het functioneren van de staat en de economie op elkaar afgestemd zijn. Het functioneren van de staat en de economie is op zijn beurt weer noodzakelijk voor defensie omdat defensie nu eenmaal uitgevoerd en betaald moet worden. Iets wat met een Europees leger vele malen efficiënter kan dan met 27 verschillende legertjes. Enkel meer investeren in defensie gaat dat niet oplossen. Sterker nog, zonder federalisering zijn de investeringen slechter besteed, precies omdat je 27 keer iets anders moet doen.
Democratisering van de EU geeft die nieuwe Europese federale overheid ook een mandaat direct van de Europese bevolking, in plaats van de nu kibbelende en stommelende lidstaten. Dit leidt tot daadkracht op het gebied van veiligheid en buitenlandbeleid. Lidstaten zijn nog altijd vrij om het oneens te zijn over allerlei onderwerpen. Een vrijheid die gegarandeerd wordt door gezamenlijke veiligheid. Daarnaast houdt een federaal Europa – dat buiten de noodzakelijke onderwerpen niet gecentraliseerd is – de deur open voor nationale identiteiten om naast een Europese identiteit te blijven bloeien.
Als de EU het plan van Mario Draghi om de economie uit het slop te trekken uitvoert, is er al een flinke stap gezet naar een Europese economie die recht doet aan de arbeid en bedrijvigheid van miljoenen Europeanen. Arbeid en bedrijvigheid die die federale overheid meer geld oplevert dan de som van haar delen. Dan heeft Poetin vierhonderdvijftig miljoen Europeanen met een door grenzeloze economie gesteund leger tegenover zich. Zelfs in de allergrootste vlaag van verstandsverbijstering zou een wereldleider twee keer moeten nadenken voordat ze zo’n Europa aanvallen.
De oorlog dreigt, wie heeft de vastberadenheid en de visie die Winston Churchill ooit had? Dát heeft Europa nodig. Een visie van onafhankelijke vrijheid en veiligheid voor Europeanen dóór Europeanen te garanderen, en de vastberadenheid om dat te bereiken. Wat Europa niet nodig heeft is een mentaliteit van ‘oh, we gooien er wat meer geld tegenaan en dan lost het zichzelf wel op’. Europese leiders, hou op met pappen en nathouden en ga voor federalisering en democratisering van Europa. Laat vriend en vijand zien dat Europa het waard is om met bloed, zweet en tranen voor te ploeteren tot je er bij neervalt.